Mijn doel

Toerisme, de branche die zorgt voor de ontspannenheid van de werkende mens. Het is onmogelijk om deze branche af te scheiden van andere branches. Dit vanwege de complexiteit waarin het toerisme zich bevindt. Een mooie kustbestemming heeft al snel last van tegenvallend weer waartegenover een stadsbestemming al snel last heeft van een tegenvallende economie. Het toerisme is ideaal, ideaal om veranderingen door te brengen in een land, economisch, cultureel en sociaal.

We krijgen het tegenwoordig met de paplepel ingegoten. Zonder goeie baan heb je geen vrienden, geen geld, geen status en stel je niks voor. Ondanks dat de klassenmaatschappij is afgeschaft, cultureel gezien, gaat deze sociaal nog steeds door. Hoge piefen van bedrijven praten met de hoge piefen van andere bedrijven en willen niet gezien worden met een magazijnmedewerker.

Deze maatschappij zegt twee dingen tegen ons. 1) Wees jezelf! Wees uniek, er loopt geen tweede van jou rond (en zowel, wat meer veiligheid en een betere vorm van verborgenheid voor je kloningsprogramma). Jij bent een individueel (stom woord vind ikzelf), die mag opkomen voor zichzelf en mag doen en laten wat jij wilt. Het 2e wat de maatschappij zegt is het volgende; Kijk naar deze succesvolle zakenman/vrouw, kijk naar deze artiest, als je iets op deze manier doet word je succesvol, als je iets wilt dan moet je er voor lijden (Eh, wacht even, pijn lijden om iets te behalen wat je wilt doen? Klinkt voor mij een beetje raar, als ik iets wil doen wat ik leuk vind en ik ondervind pijn bij het er naartoe gaan, dan...klopt er iets niet?). Het leven is serieus, je hebt werk nodig, je hebt een opleiding nodig en bla bla bla.

Bij mij thuis was dit precies hetzelfde. We mochten onszelf zijn maar moesten wel rekening houden met wat de maatschappij van ons verwacht. Hoe dat? Waarom verwacht de maatschappij dat ik voor hun iets doe? Het is mijn leven die ik op mijn manier wil leiden, dus waarom zou ik aan dingen voldoen zoals werk, opleiding, belasting, stemmen? Omdat iedereen dat doet? Nee, vind ik geen goede reden. Ik kreeg als kind te horen van "als Pietje van het dak af springt, doe jij dat dan ook?" Dus laat ik deze vraag aan jou stellen. Als de maatschappij dit belangrijk vind, vind jij dat dan ook? Jullie antwoorden hoef ik niet te weten, die zijn voor jezelf, zolang het antwoord voor jou maar duidelijk is.

Ergens is het een nobele gedachte, de gedachte dat ouders er alles aan willen doen om hun kinderen zo een zo goed mogelijk betaalde baan te zien krijgen. Vandaar dat opleidingen zo nauwlettend in de gate worden gehouden door ouders. Mijn pa koos ervoor om mij naar de MER te sturen, Management Economie en Recht. Dit vanwege de brede keuze die mogelijk was na het voltooien van de opleiding. Vanwege zijn eige werk bij de bank werd het een opleiding waarbij ik na, voltooing ervan, bij een bank zou gaan werken.

Ik ben hier mee gestopt vanwege meerdere redenen. De opleiding sprak mij niet aan, de school sprak mij niet aan (niks tegen het Avans maar het is daar zo, zo, onpersoonlijk) en ik zag mijzelf niet in een bank zitten. Ik koos ervoor om Toerisme te gaan doen. Iets sprak mij al aan van het toerisme, het reizen dacht ik eerst. Andere landen zien en beleven.

Al spoedig erna begon ik mijn opleiding aan het NHTV, First Year Leisure and Tourism Management, een jaar waar ik van genoten heb in alle mogelijke opzichten. De projecten, de lessen, de hoorcolleges en de week Bulgarije op het eind van het jaar. In tegenstelling tot de MER voelde ik me op mijn gemak, op me plek in het toerisme. Het eerste jaar ging voorbij en het 2e jaar International Tourism Management and Consultancy begon. Mijn hart was er nog steeds voor het toerisme al werd mijn geest er langzaam van afgehaald. Dit vanwege het blowen veroorzaakte een laksheid bij mezelf. Ik ging met alle plezier naar de lessen toe, sommige lessen liet ik volledig vallen en langzaam maar zeker kroop er angst in mij, angst om het niet te halen. Met de Fieldtrip dat jaar was de chaos in mij compleet, verwarring, onzekerheid, wie wat en waar. Ik kan moeilijk zeggen dat ik deze verwarring toendertijds voor mezelf hield, gezien ik het liet zien aan allen om mij heen. Nadat ik tehoren kreeg dat ik mijn P niet kon behalen accepteerde ik dit. Ik accepteerde dat het op dat moment niet mogelijk was.

Na een rustige zomervakantie besloot ik om in het toerisme te blijven en Functiegericht Toerisme en Recreatie te doen. Alhoewel ik vaak gezegd heb dat het de Nederlandse variant van First Year Leisure and Tourism Management is, is dit niet het geval. Het is een compleet andere studie in dat opzichte. Het jaar begon goed en ik behaalde mijn punten. Zo tegen de herfstvakantie kwam er een verandering in met een complete breakdown in December. Na de jaarswisseling ging ik verder, behaalde meer punten maar frequentelijk kreeg ik te maken met een dip. Ik ging het jaar in met goede moed en tegen het eind van het jaar waren er momenten van dat ik wou stoppen, momenten dat ik voelde alsof ik er doorheen zat maar desondanks, ben ik doorgegaan tot het einde. Uiteindelijk heb ik de helft van alle studiepunten behaald, wat ik een goed resultaat vind voor een jaar waar ik met de helft van mijzelf voor ging.

Ik bemerkte hierbij dat ik er voor de volle 100% tegen aan kan, de opleiding behalen maar dat ik niet de volle 100% kon geven destijds aan me studie. Vanwege de 50% die mij tegenhield besloot ik om het schooljaar, waarin wij nu verkeren, volledig te gaan gebruiken om die 50% die mij tegenhield, om te zetten naar 50% extra inzet voor me opleiding.

Mijn doel staat vast, alhoewel ik al 4 jaar HBO achter de rug heb zonder diploma als resultaat, ben ik bereid om nog 4 jaar in het HBO te spenderen, om de wereld in te gaan met de kennis die ik nodig acht voor het doen, wat ik wil. Zonder dat er pijn en lijden bij te pas komt maar dat elke stap van het proces met wilskracht, plezier en vreugde word gezet.