De stilte in ons allen
Hoeveel mensen staan er wel eens stil? Een stapje terug te zetten uit het drukke, rumoerige leven dat ons voorbij gaat elke dag. Even geen muziek aan, even geen gesprek, even niet bezig zijn met dit of dat, zus en zo. Maar daadwerkelijk stil te staan, letterlijk en figuurlijk.
Er is iets, zenuwsloopend aan stilte. Alsof het je terugbrengt naar iets, iets wat je lang geleden verlaten heb. Iets dat je nog niet wist, over jezelf en over deze wereld. Het brengt je in contact met jezelf. Je hoort wat je frustraties zijn, je hoort wat je interessant vind, je hoort, je hoort jezelf.
Je zelf horen, hoeveel mensen luisteren dezertijd naar zichzelf? Nu zouden velen zeggen dat ze dat doen dus laat ik de vraag anders stellen. Hoeveel mensen, luisteren er naar zichzelf, voor het beste voor zichzelf, om zichzelf te dienen en daarbij lettende op de integriteit van anderen? Als je al over de vraag moet nadenken, zal je niet bij die mensen zitten.
Naar jezelf luisteren, het lijkt vanzelfsprekend maar dat is het niet. Hoe weten we zeker dat we naar onszelf luisteren en niet naar wat een ander ons heeft toegesproken? Heb je dat laatste spel echt gehaald omdat je hem graag wilt spelen? Of komt het omdat Pietje vroeg of je het ook wou gaan spelen? Heb je huidige baan behaald doordat je geluisterd heb naar de adviezen van een vriend of omdat je zelf die baan wou?
Tegenwoordig, is het bijna onmogelijk om te bedenken dat we zelf, al onze antwoorden in ons hebben. Om te zeggen dat we andere mensen niet nodig hebben is onzin. Juist door naar onszelf te luisteren, komen we tot de mensen die goed voor ons zijn, en waar jij goed voor kan zijn.
Er wordt vanuit familie, vrienden, scholen, bedrijven, overheid, tv, krant, internet een beeld geschetst van het "ideal"beeld waaraan men zou moeten voldoen. Iedereen word "gestroomlijnd" om zo "normaal" mogelijk te zijn. Wanneer je iets "anders" bent word je gelijk met pillen volgestopt, als hippie benoemd, uitgelachen en wat nog meer.
We worden volgestopt met informatie, komend van allerlei bronnen. Men zou zichzelf lui kunnen noemen en hun eigen denk capaciteit kunnen uitschakelen. Gebeurd ook, zet de tv aan en kijk maar of je een gedachtestroom op gang kan zetten. Mij lukt het niet en ik zit aardig veel in gedachten.
We hebben wetenschappers, die voor ons de "wetten van de natuur" ontrafelen en met hun "feiten" aan komen zetten. En eenieder die van die fouten afwijkt is in hun ogen "fout". Echter, hier zit ook iets anders.
Laten we eens terug in de geschiedenis kijken. Kijkend naar Oud-Egypte, Oud-India, De Maya's, Azteken, de verschillende Indianenstammen in Amerika, de Aboriginals, De Persiers, Oude Chinezen, Japanners. Ze hebben allemaal iets in gemeen. Geen "weten"schappers, maar toch een zeer oude en zeer uitgebreide kennis van hoe het Universum, het leven, in elkaar steekt.
De bijbel staat, volgens sommigen, vol met kinderachtige verhalen van mensen die vroeger iets te veel paddestoelen hebben gegeten. De ander haalt er letterlijke betekenissen uit. En weer een ander, kijkt naar de metaforische boodschap die gebracht wordt in de Bijbel en de andere heilige werken.
Deze wereld, onze manier van "weten" is een achterhaalde "weten". Doordat alles zo letterlijk opgeschreven en geinterpreteerd word, is er voor de geest geen ruimte om zelf een interpetatie te maken. Er zijn mensen die zeggen dat de Oudheden maar wat deden. Dat hun kennis "leuk en aardig" was maar dat ze niet wisten hoe en wat. Ik krijg te horen dat er vakken van kennis, "pseudo-wetenschappelijk" worden benoemd, omdat de huidige "weten"schap niet kan begrijpen, hoe het werkt, of eerder, waarom het werkt.
De fout, die velen mensen maken, en ikzelf ook heb gemaakt. Is alles letterlijk nemen, terwijl het leven met een korreltje zout genomen moet worden. Velen schriften, velen verhalen, schrijven over hetzelfde. Licht, het is alles wat er is en alles wat er zal zijn. Vertrouw op je zelf, ga die stilte in want je komt er herboren uit.
