Gevoelloos

Wat komt er in mij op als ik in een woord deze maatschappij moet benoemen. Gevoelloos. Als ik in mijzelf in een woord moet beschrijven, dan gaat dat niet. Gevoelloos. Wat is dat eigenlijk? Voor mijzelf betekent het niet teveel zorgen maken over al die emoties die langskomen. Als ik kijk naar de maatschappij zie ik hetzelfde beeld. Althans, emoties zijn goed, zolang je maar blij, vrolijk, enthousiast en een aanspoorig tiepje ben.

Maar als ik naar emoties kijk, dan houden ze meer in dan blij, vrolijk, enthousiast. Als ik naar mijn eigen emoties kijk dan is het meer eenzaamheid, wrok, woede, verdriet, pijn dat ik voel. Wanneer ik een van deze emoties uit naar anderen, dan wordt er gauw een stap teruggetrokken. "Pas op, hij is eenzaam. Pas op hij is kwaad. Pas op, hij heeft pijn. Pas op hij heeft verdriet."

Voor iemand die zich vanaf zijn 10e jaar emotioneel gesloten heeft, is het lastig om als 22-jarige mee te draaien in een wereld die op sociaal-emotioneel vlak draait. Mijn emotionele zijn is beperkt en mede daarmee mijn sociale zijn. Vertrouwensbanden worden namelijk gecreëerd door het laten tonen van de emoties. Het laat zien wie je bent. Anderen, zouden zeggen dat emoties een vorm van zwakte is. Maar is dat wel?

Ik probeer al meer als een jaar met mijn emoties te leren omgaan. Wanneer ik deze laat merken dan triggert dat in andere mensen dezelfde emoties. Empathisch, zo is de mens gecreëerd. Maar hoe komt het dan, dat als empathisch dier en sociaal dier, er in deze maatschappij steevast de andere kant op gegaan word als er dergelijke emoties getoond worden?

Deze maatschappij, kijkt al redelijk wat jaren naar de tv. Hier, in verschillende reality-shows, series, films en andere programma's, kunnen we allemaal meegenieten van de emoties van de acteurs. Echter, zoals het woord acteur het zegt, het is gespeeld. Natuurlijk hebben we ook de reality-shows waarin mensen wel hun emoties laten zien. We vinden het fijner om iemand te zien op tv die vrolijk en enthousiast is, in plaats van iemand te zien die huilt omdat hij pijn heeft. Huilen van blijdschap is dan weer wel toegestaan.

Ik als hooggevoelige merk tijdens films dat bepaalde emotionele reacties getriggerd worden in bepaalde scenes. Tv kijk ik niet, veel te veel reclame in mijn ogen en films waren voor mij een gelange tijd de enige vorm van emotionele bewaarwording. Zijn het mijn eigen emoties? Nee.

Wantrouwigheid naar anderen toe is een van mijn punten waar ik aan wil werken. Maar hoe komt het dan dat ik wantrouwig ben geworden naar anderen? Dit is ontstaan omdat ik niet de mogelijkheid heb om mijn emoties te tonen in het bijzijn van anderen. Mensen lijken wel beledigd als ik ze mijn emoties laat zien, of als ik emoties in hun trigger.

Ik vind het jammer, jammer dat we onze ogen dicht doen, voor emotionele pijn en jammer dat we alleen de emotionele vreugdes verwelkomen in ons leven. Emoties zijn als een rivier. Als de rivier stroomt blijft deze gezond en schoon. Wordt de rivier ergens gestopt, dan stroomt het water niet door en wordt de rivier ziek en vies. Zo ook zijn onze emoties. Als men een element aan emotie zou geven, dan is water het element.

Veel mensen zijn bewust, en onbewust, emotioneel "ziek". Ik ben er een van. En dat is omdat we onszelf niet toelaten om al onze emoties te tonen. Of, het wordt door onze omgeving niet toegelaten om onze emoties te tonen. We worden benoemd tot buitenbeentje, want hij huilt zo snel. We worden benoemd tot verlegen omdat we onszelf eenzaam voelen. We worden arrogant genoemd omdat we woede in ons dragen.

Vanuit de maatschappij worden we aangespoord om alleen de positieve emoties te cultiveren en alle negatieve emoties naast ons te leggen. We gaan drinken omdat we ons minder goed vinden, we gaan roken omdat we stress krijgen, we krijgen medicijnen voorgeschreven omdat we ons niet kunnen concentreren. En dit draagt allen mee aan het emotioneel vlak, emotieloos, apathisch te worden.

Zij die hun emoties laten zien zijn al gauw gevoelig, te gevoelig, zeuren velen. Vooral als man zijnde is het uit ten boze om je emoties te laten zien, want dan ben je een homo. Emotieloos, arrogant en "stoer" is de richtlijn voor de man. Emotioneel, harteloos en "modieus" de richtlijn voor de vrouw.
Deze maatschappij ziet een verandering. Meer mannelijke vrouwen en meer vrouwelijke mannen. Deze omschakeling is een natuurlijk proces, een natuurlijke manier om te balanceren. De natuur zorgt altijd voor haar eigen balans. Vrouwen worden steeds mannelijker, willen steeds meer presteren, de leiding nemen, de touwtjes in handen hebben. Mannen worden steeds meer gevoeliger, onderdaniger, blijven thuis, letten op de kinderen.

Ga ik zeggen dat deze dingen fout zijn? Nee, het is een natuurlijk proces en uiteindelijk is elk persoon, man en vrouw. Kijk alleen al naar de biologische structuur die we allen hebben. De zaad van een man en het ei van een vrouw. Deze maatschappij heeft echter iets nodig. Het ontleren, wat het geleerd heeft.

We zitten zo hoog in de wolken, met onze economie, onze baantjes, onze opleidingen, onze vrienden. Dat we vergeten dat we in een lichaam leven met chemische reacties. Dat deze chemische reacties een reactie triggeren in ons emotioneel zijn. Dat onze gedachten beinvloed worden door ons emotioneel zijn. Dat ons emotioneel het belangrijkste is wat we hebben.

Er zijn onderzoeken geweest, waarom die persoon met 20 miljoen euro op de bank, grote villa, luxe auto's, 5 vakanties de jaar. Minder gelukkig is dan die ene persoon met 50 euro o pde bank, eengezinswoning, fietsje en 10 dagen vrij de jaar. Geld maakt niet gelukkig, al denken mensen dat het fijner is om een villa te huilen dan op een kamer. Nee, zolang je je eenzaam voelt, voel je je eenzaam. Zolang je pijn voel, voel je je pijn. Zolang je verdriet voel, voel je je verdriet. De omgeving maakt niet uit.

Wat maakt dan wel uit? Een persoon waarbij je je gevoelens kan uiten. Een persoon die jou een veilig gevoel geeft. Een persoon die er voor je is om je op te vrolijken. Wanneer je moet huilen er een schouder klaar staat om op te huilen. Wanneer je boos bent iemand heb waar je het tegen kwijt kan. Wanneer je eenzaam bent dat er iemand is die je laat voelen dat je er mag zijn.

Ik heb op vele manieren contact gezocht met mensen. Cafe's, facebook, skype, chatsites en nog, ondanks dat ik misschien wel honderden mensen gesproken heb. Voel ik me eenzaam. Ondanks dat ik mijn verhaal al vele malen heb verteld, voel ik me eenzaam. Juist omdat ik niet die persoon heb, waar ik mij veilig bij voel. Waar ik mijn ei bij kwijt kan. Wat is er voor nodig, om die persoon te vinden vraag ik mij soms af.